Każdy rodzic chce aby, jego dziecko było dobrze wychowane, mądre, szczęśliwe. Zastanawia się, jakich metod użyć, by jego pociecha wyniosła jak najwięcej wartości do przyszłego życia. Nie jest to jednak proste. Pojawia się co raz więcej metod wychowania, a każdy wychowanek jest inny i potrzebuje indywidualnego podejścia. Wychowanie dziecka jest sprawą bardzo zróżnicowaną, jednak można wyróżnić trzy główne style. Pierwszym z nich jest styl autokratyczny. W tej metodzie można dostrzec pewnego rodzaju dystans między rodzicem a dzieckiem. Ważnym elementem takiego kształcenia jest jasne określenie zasad. Opiekunowie rzadko okazują emocje, empatię, ciepło, troskę. Rodzice mają duże oczekiwania co do podopiecznego i nie uznają sprzeciwu. Psycholodzy i pedagodzy widzą dużo negatywnych skutków takiej metody wychowawczej. Uważają, iż dzieci żyjące w takiej rodzinie często skrajnie oceniają swoja osobowość. Są wycofane i mają niskie mniemanie o sobie lub przeciwnie- buntują się.
Odwrotnością stylu autokratycznego jest wychowanie liberalne. Rodzice nie ustalają zasad, jakie mają na co dzień obowiązywać dając swoim podopiecznym dużo swobody. Zajmują się dzieckiem wtedy, kiedy mają na to czas i ochotę. Nie zwracają większej uwagi na błędy popełnione przez wychowanka. Charakterystyczne dla tego stylu jest brak konsekwencji, kontroli oraz pobłażliwość. Niestety, wychowując w ten sposób można także doprowadzić do negatywnych w skutkach zachowań dziecka. Młodzi ludzie, którzy wychowywani są takimi metodami często mają problemy z nauką, nie wykonują obowiązków, które są im przypisane. Często odczuwają brak bezpieczeństwa i są aspołeczne. W wielu przypadkach to one podejmują decyzje, manipulując rodzicami.
Trzecim stylem jest wychowanie demokratyczne. Wychowanek jest częścią tej małej społeczności. Bierze czynny udział w podejmowaniu decyzji, jest wysłuchane i zawsze może wyrazić swoje zdanie. Rodzice starają się ograniczyć stosowanie kar, motywując i chwaląc swoje pociechy. Ważnym elementem tego stylu jest rozmowa, omówienie konsekwencji złego zachowania, a także wyznaczenie granic, których obie strony powinny przestrzegać. Obowiązki są omawiane i przyjęte dobrowolnie przez dziecko. To wszystko wpływa pozytywnie na osobowość młodego człowieka. Stosując taki rodzaj kształcenia dzieci szanują siebie i innych a także wytwarzają się u nich wysoka kultura i umiejętności społeczne.
Każdy rodzic stara się jak najwłaściwiej dobrać metody wychowania, jednak zazwyczaj są one ze sobą wymieszane i wzajemnie się przenikają. Rzadko zauważa się występowanie, którejś z nich w czystej postaci. Często wychowanie dziecka wiąże się z innymi czynnikami, takimi jak warunki mieszkaniowe, doświadczenie rodziców, uwarunkowania zdrowotne czy wpływ środowiska zewnętrznego. Należy jednak pamiętać, że początkowe lata życia dziecka będą mieć ogromny wpływ na jego dorosłe życie. W pierwszych latach młody człowiek nabywa umiejętności społecznych, kształtuje postrzeganie świata i siebie. Rodzice decydując się na dziecko powinni mieć świadomość tego, iż są odpowiedzialni za przyszłość swojego potomka.
